ملیحه اسداللهی می‌گوید: حدود هشتاد‌درصد محصولات بازارچه، دست‌سازه‌های بانوان است، اما برخی از محصولات مانند پوشاک از بازار خریداری می‌شود و با حاشیه سود منطقی به فروش می‌رسد.
ایستگاه و محله راه‌آهن روی سه مزرعه بزرگ مشهد قدیم به نام‌های امین‌آباد، عشرت‌آباد و علی‌آباد قرار می‌گیرند. در این میان عشرت‌آباد مزرعه‌ای بزرگ شبیه شهرچه‌ای در شمال غرب باروی شهر مشهد بوده که بخشی از آن در داخل باره قرار داشته است. زمین‌های مزرعه امین‌آباد نیز جزو موقوفه علیشاه افشار بوده است.
اتاق کوچک کانون فاطمه الزهرا (س)، تبدیل به مجموعه‌ای بزرگ شده است؛ مجموعه‌ای با ۱۳۰ مترمربع مساحت که ۸ هزارو ۵۰۰ جلد کتاب و امکانات دیجیتال و کافی‌نت و مهم‌تر از همه ۸۲۲عضو ثابت دارد.
یکی از موقوفه‌های منطقه سه که کمتر کسی از اهالی از آن خبر دارد، متعلق به زنده‌یاد حسین فروردین است. این موقوفه، دبستان هفتادساله‌ای است که چند نسل از فرزندان مشهدی در پشت نیمکت‌های آن نشسته‌اند.
احمد احمدی‌ناصری یا همان «باباناصری» پدر دوچرخه‌سواری استان بود که در محله راه‌آهن زندگی می‌کرد، او آرزو داشت وقتی درحال دوچرخه سواری است از دنیا برود و به آرزویش رسید.
وقتی هنوز خبری از رایانه و فتوشاپ و دیگر نرم‌افزار‌های گرافیکی نبود و اصلا کسی نمی‌دانست که بنر چیست و با آن چه می‌کنند، پرده‌نویس‌ها آقایی می‌کردند. «محمود فدایی» جزو آخرین نسل پرده‌نویس‌هاست؛ کسی که بعد از ۴۷ سال هنوز دست از کارش نکشیده است.
کلنل محمدتقی‌خان پسیان، یکی از نامداران تاریخ ایران است که آرامگاهش در مجموعه باغ‌موزه نادری است. او جزو نخستین خلبانان ایرانی بود و می‌خواست این فن را در ایران به جوانان آموزش دهد.
اطراف زمین مسجد حضرت امام‌حسین (ع) باغ‌های انگور زیادی بود و در این محدوده بساط تولید آبغوره و سرکه به راه بوده است.